நித்திய காதல் | Tamil Love Poem

கண்கள் கண்ணைச் சந்தித்தது அந்த நேரம், மனத்தின் மெளனத்தைச் சிந்தனைகளால் நிரப்பும். பிரபஞ்சத்தின் அழகான நொடியில், நம் காதல் கதை தொடங்கியது அவசரமின்றி.

உந்தன் கையைப் பிடித்த போது, என் இதயம் துடிக்கும் சுவடுகள் கண்டேன். ஒவ்வொரு துளியிலும் உந்தன் கனவு, என் நெஞ்சை நிரப்பும் வினாடி அப்போதும்.

பகலின் பிரகாசத்தில் உனது சிரிப்பு, மழையின் மிதத்தில் உன்னோடு சேர்வேன். பூமியின் மௌனத்தில் உன்னோடு பேசும், நிலவின் ஒளியில் காதலைக் காண்.

மலர்களின் மணத்தில் உன் மனம், தரையில் நடக்கும் ஒரு கதைபோல். காற்றில் மிதக்கும் உன் நினைவுகள், உறவின் நேசத்தில் மன்னிக்கின்றன.

மலர்ந்திருக்கும் வானவில் போல, நம் உறவின் நிறம் மாறாது. சிறகடிக்கும் பறவையாய், நம் காதல் உயர்ந்து பறக்கும்.

சூரியன் மறையும் போது நீண்ட நிழல், உன் முகத்தில் தெரியும் காதலின் கண்ணீர். விண்மீன் ஒளியில் ஏந்தும் நம் கனவு, நம் நெஞ்சைச் சேர்க்கும் நித்திய காதல்.

பாதை மாறும் நாட்களில், உன் குரலில் எங்கும் வழி தேடுவேன். உன்னோடு வாழ்க்கையின் பயணம், என் உயிர் தந்தை போல என்றும்.

அன்பின் சுகத்தில் உன்னோடு பயணிப்பேன், எல்லோருக்கும் சொந்தமாய் செய்துகொள்ளும். உன் இதயத்தில் உள்ள காதல், என்னோடு மட்டும் என்றும் நிறைவாய்.

உன்னைப் பார்க்கின்ற ஒவ்வொரு நேரம், என் இதயம் மயக்கும் மௌனம். உன்னைத் தோளில் சாய்த்த போது, என் வாழ்க்கை முழுதும் காதலின் கனவு.

சிறகடித்த பறவையாய், உன் காதலில் என் உயிர் மிதக்கும். நிலாவின் ஒளியில் பார்த்து, உன் காதல் எங்கும் பிரியாது.

உன் விழிகளில் காணும் காதல், என் வாழ்க்கையின் நோக்கம். நம் காதலின் வெள்ளத்தில், நான் நிரம்பி நிறைந்திருக்கிறேன்.

காதல் தீபம் எரியும்போது, என் இதயம் உன்னோடு சேர்ந்து நிழல்கிறது. நீ என்னோடு இருப்பதால், என் வாழ்க்கை முழுதும் இனிமைபடுகிறது.

சிறகடித்த பறவைகளால், நம் காதல் மேலென்று பறக்கும். நம்மை பிரிக்க முடியாத நொடி, நித்திய காதல் நம் வாழ்வு.

Leave a comment